De recente publicatie van het onderzoeksverslag van het Mulier Instituut kàn je niet zijn ontgaan. De resultaten liegen er niet om. Ik denk dat er nog veel winst te boeken is in het delen van onze kennis met de ouders van de kinderen die zwemles (gaan) volgen. Ouders nog meer dan we nu al doen informeren over wat we doen, hoe we dat doen, waarom we doen wat we doen, wat dat voor hen betekent, hoe zij hun steentje kunnen bijdragen, waarom het zo belangrijk is om de hele leerlijn van het diploma af te maken en alles wat ik ben vergeten te noemen.
Driehoek
Wat mij betreft doe je zwemles ècht samen met de ouders van je zwemleskinderen. In de driehoek ouder-kind-docent (zwemlesaanbieder). Leren zwemmen is een samenwerkingsverband tussen die drie partijen met als gezamenlijk doel van de zwemlesfase een geweldige tijd te maken. Zodat de kinderen het echt goed leren, zwemveilig worden en na de zwemlesfase lekker veel blijven zwemmen. Dat ouders ontspannen met hun kroost van water kunnen genieten zonder zich zorgen te hoeven maken over of hun kind wel voldoende goed kan zwemmen. Als ouders onvoldoende budget hebben voor zwemles, moet daar steun voor zijn. En als ouders vanuit een andere culturele achtergrond de waarde van zwemveiligheid niet kennen, moeten wij hen daarover informeren en motiveren om hun kinderen op te geven voor zwemles.
Het rollenspel
In mijn trainingen bespreek ik regelmatig het rollenspel dat we spelen in het contact met ouders en benoem een aantal mogelijke rollen. Hierbij een opsomming en dan ben ik vast nog veel rollen vergeten…
- We zijn een specialist als we hen informeren over de waarde van zwemles en samen oefenen (spelen), over het belang van regelmatig komen (dat komt het motorisch leerproces ten goede), over de duur van een gemiddeld lestraject en waarom het afmaken van de hele leerlijn zo belangrijk is.
- We weten hoe vaak we bepaalde boodschappen moeten herhalen voordat ouders het goed onthouden in de rol van zwemles informatie centrum.
- Wanneer ouders vertellen hoeveel moeite de wekelijkse gang naar het zwembad kost, bieden we een geduldig en luisterend oor.
- Als kinderen bepaalde vaardigheden lastig vinden om te leren en ouders de druk opvoeren, voel ik mij wel eens een gezinscoach die moeder of vader maant tot het hebben van geduld.
- Wanneer ons geduld op de proef wordt gesteld omdat ouders onredelijk zijn, slecht luisteren, zich niet aan regels houden of een blinde vlek van 3 kilometer hebben als het gaat om hun kroost, voel ik me soms een strenge juf zoals vroeger die toch probeert een bepaalde boodschap over te brengen.
- We zijn natuurlijk ook regelmatig het administratiekantoor van ouders als we wel brieven en informatie mailen, het LLVS bijhouden maar zij dat niet lezen of volgen.
- In de omgang met kinderen moeten wij ons ook altijd maar redden alsof we afgestudeerde pedagogen zijn.
- Vorige week schreef ik over mijn contact met anderstalige ouders met een niet-westerse achtergrond, dan ben ik een soort vertaalbureau.
Hoe speel jij het?
Maar die driehoeksverhouding met de ouder en het kind is er nou eenmaal. Laten we per situatie blijven zoeken welke rol het beste past en dan mag je dat van mij ook benoemen. Dus: beste papa of mama, ik neem de rol van…… en dan wil ik je graag op het hart drukken dat jouw kind het beste….. Hoe speel jij het ‘rollenspel’?
Deze blog verscheen eerder op zwembadbranche.nl.
