Laatst kreeg ik de nieuwsbrief van mijn favoriete zwembad. Het ging maar over één ding: door een tekort aan docenten zijn ze genoodzaakt de programmering grondig te herzien. Het komt erop neer dat er voorlopig geen aqualessen worden gegeven in de avonduren en ook de doelgroeplessen baby-peuterzwemmen en meer bewegen voor ouderen in de ochtend komen tot nader order te vervallen. Ik weet dat de hele branche zit te springen om medewerkers, maar deze komt wel heel hard aan. De peuterlessen waren altijd druk bezocht en voor de aqualessen was ook altijd heel veel animo. Ik ben er stil van. Hoe houdt het bad zijn commerciële hoofd boven water als er wel animo is én genoeg water, maar geen personeel?
Ontzettend relevant
Overal zijn tekorten en heel veel vacatures. Waarom toch? Ik weet het antwoord wel denk ik. Fysiek zwaar werk, regelmatig werken als anderen vrij zijn en een salaris dat veel te laag is. De jeugd kiest voor andere banen. Werken in een zwembad doe je vanuit passie, het zit in je hart. Blije bezoekers, die lekker komen zwemmen. Ouders die lekker samen genieten en kinderen laten ontdekken wat je allemaal voor leuks kan doen in het water. Als ze vier zijn komen ze lekker naar zwemles, hebben dolle pret en leren zwemvaardig te worden zodat ze zwemveilig zijn voor de rest van hun leven. Eenmaal diploma’s op zak gaan ze lekker naar het buitenbad, komen discozwemmen, gaan door voor hun zwemvaardigheid en vieren zwemfeestjes met de klas. En als ik dan de cyclus doortrek komt er zwangerschapszwemmen of bootcamp. En niet te vergeten de ouderen die graag in warm water als het minder druk is baantjes komen trekken of bewegen op muziek. Het is geweldig dankbaar werk en zo ontzettend relevant. Ons werk is belangrijk. Voor alle lagen van de samenleving, van jong tot oud, van arm tot rijk, van motorisch handig tot en met onhandig en iedereen die ik ben vergeten. Laten we zorgen dat dit niet verloren gaat. Hoe? Ik heb geen pasklaar antwoord, het is zo’n lastige vraag. Het salaris kan zeker beter, maar is het alleen met meer geld op te lossen? Of moet er meer gebeuren? Arbeidsomstandigheden en imago spelen ook zeker een rol.
‘Uitstervend ras’
In het zwembad waar ik momenteel werk, hebben we na de zomervakantie al twee keer zwemlessen moeten afbellen vanwege een gebrek aan docenten. Een propvolle wachtlijst en twaalf tot vijftien kinderen per les staan er op de planning, voldoende behoefte aan zwemles dus. Maar het vak van docent lijkt een ‘uitstervend ras’. Dus staat de zwemzaal vol met uitzendkrachten, managers en coördinatoren. Wie kan lesgeven gaat lesgeven. Dat er bergen ander werk blijft liggen, nemen we voor lief. We doen ons best ouders te overtuigen van het nut om het hele zwemlestraject af te maken, maar als we geen mensen hebben om de les te geven, wat dan? We hebben een geweldig Nationaal Plan Zwemveiligheid, maar als we geen ‘handjes hebben om dat te realiseren, wat dan? Voldoende bewegen is meer dan ooit een topic na anderhalf jaar corona, maar wat nou als je geen mensen hebt om die groepen te begeleiden? We vinden allemaal dat zwemles geven echt een vak is waar je gediplomeerd voor moet zijn, maar als er geen mensen zijn om les te geven en wel ouders en kinderen en een exploitatie die moet draaien, wat dan? Ik maak mij enorm zorgen en heb geen idee hoe nu verder. Jij?
Deze blog verscheen eerder op zwembadbranche.nl.
